পৰিয়াল হৈছে এটি শিশুৰ বাবে আটাইতকৈ আপোন আৰু নিৰাপত্তাৰে ভৰা অনুভৱ। পৰিয়ালতে শিশুৱে জীৱনৰ ভৰা অনুভৱ। পৰিয়ালতে শিশুৱে জীৱনৰ আদিপাঠ শিকে আৰু তাৰ আৰম্ভণি হয় শিশুটিয়ে কেঁচুৱাৰ পৰা বাল্যকালত ভৰি দিয়াৰে পৰা। ২ বছৰৰ পৰা ৬ বছৰ বয়সলৈকে এই সময়ছোৱা আগতীয়া বাল্যকাল বুলি কোৱা হয়।
খেল-ধেমালি, সাধুকথা, মৰমৰ উত্তাপেৰে ভৰি তথা এই সময়খিনিতে শিশু এটি অকণমান বুজন হয়। পিতৃ-মাতৃ বা পৰিয়ালৰ অন্য সদস্যই কণমানিটিৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰদৰ্শন কৰা আচৰণে তেওঁলোকৰ লগত সন্তানৰ সম্পৰ্কত প্ৰভাৱ পেলায়। বাল্যকালত সন্তান আৰু পিতৃ-মাতৃৰ সম্পৰ্কত প্ৰভাৱ পেলোৱা কাৰকসমূহ এনেধৰণৰ-
আৰু বহুতে তাৰ বাবে শিশুটিৰ আঢ়ৈ-তিনি বছৰৰ পৰাই অসন্তুলিত কচৰৎ আৰম্ভ কৰে, যিয়ে শিশুটিক অসুবিধাত পেলায়। অবাধ্য, মনোযোগৰ সমস্যা আদি অসুবিধা লৈ মোৰ আচৰণ দেখিছিলোঁ, যিয়ে তেওঁলোকৰ সন্তানৰ ওপৰত প্ৰত্যক্ষ প্ৰভাৱ পেলাইছিল।
তেওঁলোকৰ ভিতৰত দুজনে আনকি পিতৃ-মাতৃৰ অজ্ঞাতে কাউন্সিলিঙৰ বাবে আহিছিল। পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁলোকৰ সমস্যা বুজি নাপাব বা বিশ্বাস নকৰিব বুলি তেওঁলোকে অভিভাৱকক অৱগত কৰিব বিচৰা নাছিল।
শিশুৰ মন আলফুলীয়া, সৰল আৰু ঠুনুকা হয়। বহু পিতৃ-মাতৃ বা পৰিয়ালৰ অন্য লোকে ইজনে-সিজনৰ দোষ শিশুৰ আগত কোৱা দেখা যায়।
যিহেতু শুদ্ধ-অশুদ্ধ বিচাৰ কৰিব পৰাকৈ বাল্যকালত শিশুটি পৰিপক্ক নহয়, তেনেস্থলত এনে কথাই অভিভাৱকৰ লগত শিশুৰ সম্পৰ্কত বিৰূপ প্ৰভাৱ পেলায়।
পিতৃ-মাতৃৰ মাজত বিচ্ছেদ, সঘনে হোৱা কাজিয়াই শিশুক সম্পৰ্কৰ প্ৰতি উদাসীন কৰি তোলে। এনে অশান্তিকৰ পৰিৱেশত ডাঙৰ হোৱা বা শিশুৱে ভৱিষ্যতে কিছুমান মানসিক, আৱেগিক সমস্যা যেনে-
১)এংজাইটি,
২)ডিপ্ৰেছন,
৩)আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ,
৪)এডজাষ্টমেন্টৰ সমস্যাত ভুগিব পাৰে।
নিচাসক্ত হোৱা আৰু অন্যান্য অসামাজিক কাম-কাজত লিপ্ত হোৱাও বহুতৰ ক্ষেত্ৰত দেখা যায়। বাল্যকালত এনেধৰণৰ পৰিস্থিতি সৃষ্টি নহ’বৰ বাবে অভিভাৱকৰ সচেতনতা অতি দৰকাৰী। এইক্ষেত্ৰত পিতৃ-মাতৃৰ কৰণীয়সমূহ এনেধৰণৰ-
ব্যস্ততাৰ মাজৰ পৰা দিয়া এঘন্টা সুন্দৰ শিশুটিৰ মনটো ভৰাই তুলিব পাৰে। শিশুটোৰ লগত খেলা, ছবিত ৰং কৰা, সাধুকথা কোৱা, শিশুৱে ভালপোৱা গীত গুণগুণাই শুনোৱা, শোৱাৰ সময়ত টোপনি নোযোৱালৈকে কাষত থকা আদিৰ অভ্যাস পিতৃ-মাতৃয়ে কথা দৰকাৰ।
পৰিয়ালৰ লোকসকলে শিশুৰ আগত কথা-বতৰা পাতোতে সতৰ্ক হ’ব লাগে শিশুৰ মনত প্ৰভাৱ পেলব পৰা কোনো বিষয় সন্তানৰ আগত আলোচনা কৰা উচিত নহয়। লগতে কাজিয়া-পেচাল আদি অশান্তিকৰ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি নহ’বৰ বাবে অভিভাৱকে চেষ্টা কৰিব লাগে।
প্ৰয়োজন সাপেক্ষে অভিভাৱকৰ আচৰণ সংশোধন গুৰুত্বপূৰ্ণ। শিশুৰ আচৰণত পিতৃ-মাতৃৰ আচৰণেই প্ৰতিফলিত হয়। শিশুৰ মনটো এটি কাঁচৰ পাত্ৰৰ দৰে।
পিতৃ-মাতৃৰ অকণমান অমনোযোগিতা আৰু অসাৱধানতাই মনটি চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ কৰি পেলাব পাৰে। এই কথা প্ৰতিজন অভিভাৱকেই মনত ৰখা প্ৰয়োজন।
লেখিকা: আৰাধনা বৰুৱা(নিয়মীয়া বাৰ্তা)
শেহতীয়া উন্নীতকৰণ: : 3/9/2020