পুষ্টিহীনতা নিৰাময়ত বনদৰবৰ গুণ

• তিতাকেৰেলাৰ গুটিৰ সাৰভাগ চাৰি গ্ৰাম পৰিমাণে বটি অলপ পানী মিহলাই দিনে দুবাৰকৈ খালে শৰীৰত খাদ্যপ্ৰাণ বৃদ্ধি হয়।

• মিঠা আলু শুকুৱাই গুড়ি কৰি দুই চামুচ নিতৌ খালে পুষ্টিহীনতা ৰোগ দূৰ হয়।
• পালেং শাকৰ তৰকাৰী কৰি কিছুদিন আহাৰৰ লগত খালে পুষ্টিহীনতা ৰোগ নাইকিয়া হয়।
• মালভোগ কল আৰু আঠিয়া কল খালে শৰীৰৰ পুষ্টিসাধন হয়।
• মগু দাইল এবাতি পানীত তিয়াই ৰাখি (গজালি ওলোৱা) পিচদিনা পুৱাই নিমখ, জলকীয়া সানি খালে ৰুচি বঢ়াৰ লগতে পুষ্টিহীনতা আঁতৰ হৈ দেহত শক্তি বঢ়ায়।
• তৰমুজৰ গুটিৰ চূৰ্ণ চামুচ একাপ গাখীৰৰ লগত দিনে দুবাৰকৈ খালে এক সপ্তাহতে পুষ্টিহীনতা ৰোগ ভাল হয়।
• গুৱামৰি এৰাতি ৰখা পানী পিচদিনা পুৱাই খালে ভোক বঢ়ায়।
• আনাৰসৰ সৰু সৰু টুকুৰা কৰি নিমখ সানি খালে ৰুচি বাঢ়ে।
• গোলাপ ফুলৰ পাপৰিৰে চুজিৰ হালোৱা চেনি দি প্ৰস্তুত কৰি খালে পুষ্টিহীনতা নাশ হয়।
• খিচমিচ ২৫ গ্ৰাম, ২৫০ গ্ৰাম গাখীৰ আৰু পানী আধা লিটাৰ দি ক্কাথ তৈয়াৰ কৰি তিনি চামুচকৈ দিনে দুবাৰকৈ খালে পুষ্টিহীনতা ৰোগ দূৰ হয়।
• আমৰাৰ ছালৰ ক্কাথ নাইবা পকা কঠালৰ ৰস দুই চামুচকৈ দিনে দুবাৰকৈ খালে শৰীৰৰ দুৰ্বলতা দূৰ হয়।
• নেমু টেঙাৰ ৰস নাইবা চেঙেৰী টেঙাৰ ৰস দুই চামুচকৈ খালে অৰুচি নোহোৱা পাত।

উৎস: সম্ভাৰ।