শিশুৰ বিকাশ কেনেদৰে হয়?

এমাহ হোৱালৈ এটা কেচুৱাই

• তাৰ গালখন চুই দিলে সেই হাতখনৰ ফালে মূৰটো ঘুৰাব পাৰিব লাগে।
• নিজৰ মুখৰ ওচৰলৈ দুয়োখন হাত নিব পাৰিব লাগে।
• চিনাকি মাত আৰু শব্দৰ ফাললৈ ঘুৰিব পাৰিব লাগে।
• মাকৰ স্তন চুপিব আৰু হাতেৰে স্তন স্পৰ্শ কৰিব পাৰিব লাগে।

মাক দেউতাক আৰু যত্ন লওঁতাৰ প্ৰ্তি পৰামৰ্শ

• জন্মৰ এঘণ্টাৰ ভিতৰতে মাকৰ দেহৰ ছালত লগাকৈ কেঁচুৱাৰ সৈতে স্পৰ্শ কৰিব আৰু স্তনপান কৰিব।
• থিয়কৈ লওঁতে কেঁচুৱাৰ মূৰটোৰ পিছফালে ধৰি থাকিব।
• সঘনাই কেঁচুৱাক আলিংগন আৰু মালিচ কৰিব।
• আপোনাৰ ভাগৰ বা আমনি লাগিলেও কেঁচুৱাক সদায় সযতনে কোমলকৈ ল’ব।
• সঘনাই, কমকৈ চাৰি ঘণ্টাত এবাৰকৈ স্তন পান কৰাব।
• যিমান সঘনাই পাৰে কেঁচুৱাৰ সৈতে কথা পাতিব, কিবা পঢ়ি শুনাব আৰু গীত গাই শুনাব।
• জন্মৰ ছয়সপ্তাহৰ পাছত কেঁছুৱাটোক লৈ স্বাস্থ্য কৰ্মীৰ ওচৰলৈ যাব।

মনকৰিবলগীয়া বিপদ স্ংকেতসমূহ

• কমকৈ স্তন চোপা বা চুপিবলৈ নিবিচৰা।
• হাত-ভৰিৰ লৰচৰ কম হোৱা।
• ডাঙৰ শব্দ বা বেছি পোহৰৰ প্ৰতি কম প্ৰতিক্ৰিয়া দেখুওৱা বা একেবাৰে প্ৰতিক্ৰিয়া নেদেখুওৱা।
• কোনো বিশেষ কাৰণ নোহোৱাকৈ বেছিজ সময় কন্দা।
• বমি বা ডায়েৰিয়া, য’ৰ পৰা দেহৰ পানী কমিব পাৰে।

ছমাহ হোৱালৈ এটা কেঁচুৱাই এইকেইটা কৰিব পাৰিব লাগে

• তলমুৱা হৈ থাকোতে মূৰ আৰু বুকু দাঙিব।
• ওলমি থকা বস্তুহ চুব বিচাৰিব।
• যিকোনো বস্তু হাতেৰে ধৰি জোকাৰিব।
• দুয়োকাষে বাগৰিব।
• সহায় লৈ বহিব।
• হাত আৰু মুখেৰে বস্তুহ পিটিকি-মুচৰি চাব।
• আনৰ মুখৰ শব্দ আৰু ভ্ংগিমা অনুকৰণ কৰিব।
• নিজৰ নাম আৰু আনৰ চিনাকি মুখৰ প্ৰতি সঁহাৰি দিব।

মাক-দেউতাকৰ আৰু যত্ন লওঁতাৰ প্ৰতি পৰামৰ্শ

• কেঁচুৱাই যাতে বাধা নোহোৱাকৈ লৰচৰ কৰিব পাৰে আৰু যিকোনো বস্তু খেপিয়াই চুবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰে, সেয়া সুবিধাজনক হ’বৰ বাবে এখন চফা, সমান, নিৰাপদ ঠাইত শুৱাব।
• ওচৰত কি হৈছে চাব পৰাকৈ কেঁচুৱাক দাঙি ধৰিব। দিনতে হওক, নিশায়ে হওক, বিচাৰিলেই স্তনপান কৰাব, আৰু আন খাদ্য দিবলৈ আৰম্ভ্ কৰিব(৬-৮ মাহত নিতৌ দুবাৰ, ৮-১২ মাহত নিতৌ ৩-৪ বাৰ)।

মন কৰিবলগীয়া বিপদস্ংকেতসমূহ

• হাত-ভৰিৰ জঠৰতা বা লৰচৰ কৰাত অসুবিধা। বিৰামহীনভাৱে মূৰটো ইফাল-সিফাল কৰি থকা(ই কাণৰ অসুখৰ ইংগিত, যাৰ পৰা কাণেৰে নুশুনা হ’বগৈ পাৰে)।
• শব্দ, চিনাকি মুখ আৰু মাকৰ স্তনৰ প্ৰতি সঁহাৰি নিদিয়া। স্তনপান বা আন খাদ্য খাবলৈ অস্বীকাৰ কৰা।

বাৰ মাহ হোৱালৈ এটা কেঁচুৱাই এইকেইটা কৰিব পাৰিব লাগে

• সহায় নোহোৱাকৈ বহা।
• হাত আৰু আঁঠুৰে বগাই গৈ থিয় হোৱা।
• অ’ত ত’ত ধৰি খোজ কঢ়া।
• শব্দ আৰু কথা অনুকৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা আৰু সাধাৰণ অনুৰোধলৈ সঁহাৰি দিয়া।
• খেলি আৰু হাত-চাপৰি মাৰি আনন্দ পোৱা।
• মনোযোগ আকৰ্ষণৰ বাবে শব্দ আৰু অংগীভ্ংগী একাধিকবাৰ কৰা।
• বুঢ়া আঙুলি আৰু আন এটা আঙুলিৰে বস্তু উঠোৱা।
• চামুচ আৰু পিয়লা দাঙিবলৈ আৰম্ভ্ কৰি নিজে খাবলৈ চেষ্টা কৰা।

মাক-দেউতাক আৰু যত্ন লওঁতাৰ প্ৰতি পৰামৰ্শ

• বিভিন্ন বস্তু আঙুলিয়াই দেখুৱাই নাম ক’ব, কেঁচুৱাৰ সৈতে সঘনাই কথা পাতিব আৰু খেলিব।
• খোৱাৰ সময়ত পৰিয়ালৰ সকলোৰে সৈতে আন্ত: ক্ৰিয়া কৰিবলৈ উৎসাহ যোগাব।
• যদি শিশুৰ বিকাশ লেহেমীয়া হৈছে বা তাৰ কিবা শাৰীৰিক প্ৰতিবন্ধকতা আছে, তেনেহ’লেক তাৰ পাৰদৰ্শিতাৰ ওপৰত বেছি জোৰ দিব আৰু অতিৰিক্ত উদ্দীপনা দিয়াৰ লগতে বেছিকৈ আনৰ সৈতে মিলা-মিচা কৰাব।
• একেটা ভ্ংগীতে শিশুক কেইবাঘণ্টাও নথ’ব।
• দুৰ্ঘটনা প্ৰতিৰোধ কৰিবৰ হকে ঠাইডোখৰ যিমান পাৰি নিৰাপদ কৰি ৰাখিব।
• স্তনপান কৰায়েই থাকিব আৰু শিশুৱে যাতে যথেষ্ট খাদ্য আৰু পৰিয়ালৰ আনে খোৱা বিভিন্ন খাদ্য খাবলৈ পায়, সেইটো নিশ্চিত কৰিব।
• শিশুক পিয়লা, চামুচ আদিৰে খোৱাৰ চেষ্টাত সহায় কৰিব।
• শিশুৱে যাতে সকলো প্ৰতিষেধক পায় সেইটো নিশ্চিত কৰিব।

মন কৰিবলগীয়া বিপদ স্ংকেতসমূহ

• আনে কৰা শব্দৰ প্ৰতি শব্দৰে সহাঁৰি নিদিয়ে।
• লৰচৰ কৰা বস্তুলৈ নাচায়।
• উদাসীন, আনক সঁহাৰি নিদিয়ে।
• খোৱাৰ প্ৰতি ৰুচি নাই, খাব নোখোজে।

দুবছৰ হোৱালৈ এটা কেঁচুৱাই এইকেইটা কৰিব পাৰিব লাগে

• খোজ কঢ়া, ওপৰলৈ বগোৱা
• নাম ক’লেই আঙুলিয়াই দেখুৱাব(যেনে-চকু, নাক,,,,,,ইত্যাদি)।
• (১৫ মাহ মানৰ পৰা) কেইবাটাও শব্দ একেলগে কোৱা।
• সহজন নিৰ্দেশ বুজি পোৱা।
• পেনচিল বা চকমাটি দিলে আঁকবাকঁ কৰা।
• সাধাৰণ সাধু আৰু গান শুনি ফুৰ্তি পোৱা।
• আনৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ অনুকৰণ কৰা।
• নিজে গাবলৈ আৰম্ভ কৰা।

মাক-দেউতাক আৰু যত্ন লওঁতাৰ প্ৰতি পৰামৰ্শ

• শিশুৰ সৈতে কিতাপ পঢ়িব, খেলিব, গীত গাব।
• বিপদজনক বস্তু এৰাই চলিবলৈ শিকাব।
• শিশুক স্বাভাৱিক ভাৱে কথা ক’ব। লেবালেবি/কেঁচুৱামি কৰি নহয়।
• স্তনপান কৰাই থাকিব, শিশুৱে যাতে যথেষ্ট খাদ্য পায় আৰু পৰিয়ালৰ বিভিন্ন খাদ্য পায় সেইটো নিশ্চিত কৰিব।
• খাবলৈ উৎসাহ দিব, জোৰ নিদিব।
• সাধাৰণ নিয়ম শিকাব আৰু সাধাৰণ ভাৱে প্ৰত্যাশা/লক্ষ্য বান্ধি দিব।
• সফলতাত শিশুক প্ৰশ্ংসা কৰিব।

মন কৰিবলগীয়া বিপদ স্ংকেতসমূহ

• আনৰ প্ৰতি সঁহাৰিৰ অভাৱ।
• খোজ কাঢ়োতে ভাৰসাম্যৰ অভাৱ(ততালিকে স্বাস্থ্যকৰ্মীক দেখা কৰিব)।
• সঘনাই আঘাত পোৱা আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰত অস্বাভাৱিক সালসলনি।
• খোৱাৰ প্ৰতি অৰুচি।

তিনি বছৰ হোৱালৈ এটা কেঁচুৱাই এইকেইটা কৰিব পাৰিব লাগে

• খোজ কঢ়া, দৌৰা, বগোৱা, গোৰ মৰা, জাপ মৰা।
• আঙুলিয়াই সাধাৰণ বস্তুবোৰ চিনাক্ত কৰা।
• দুই-তিনিটা শব্দৰ বাক্য ৰচনা কৰা।
• নিজৰ নাম আৰু বয়স কোৱা।
• ৰ্ং চিনাক্ত কৰা, ৰঙৰ নাম কোৱা।
• স্ংখ্যা বুজি পোৱা।
• খেলত মনেসজা সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰা।
• নিজে খোৱা।
• মৰম-চেনেহ প্ৰকাশ কৰা।

মাক-দেউতাক আৰু যত্ন লওঁতাৰ প্ৰতি পৰামৰ্শ

• শিশুৰ সৈতে বহি কিতাপ চাব আৰু পঢ়িব আৰু তাত থকা ছবিৰ বিষয়ে কথা পাতিব।
• শিশুক সাধুহ ক’ব, গীত-পদ্য শিকাব।
• শিশুক নিজাকৈ থাল-বাটি দিব।
• খোৱাৰ ক্ষেত্ৰত উৎসাহ দিব আৰু খাওঁতে যিমান সময় লাগে দিব।
• কাপোৰ পিন্ধিবলৈ, হাত ধুবলৈ আৰু পায়খানা কৰি ধুবলৈ শিকাব।

মন কৰিবলগীয়া বিপদ স্ংকেতসমূহ

• খেলাত ৰাপ হেৰুওৱা।
• সঘনাই পৰি দুখ পোৱা।
• সৰু বস্তু পিটিকি চোৱাত অসুবিধা পোৱা।
• কেইবাটাও একেলগে ব্যৱহাৰত অসুবিধা।
• খাদ্যৰ প্ৰতি কম ৰাপ হোৱা বা স্কেবাৰে ৰাপ নোহোৱা।

পাঁচ বছৰ হোৱালৈ এটা কেঁচুৱাই এইকেইটা কৰিব পাৰিব লাগে

• সুসমন্বিত ভাৱে চলাচল কৰা।
• বহু শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি বাক্যত কথা কোৱা।
• বিপৰীত শব্দ বুজা(যেনে-শকত-ক্ষীণ, ওখ-চাপৰ)
• আন শিশুৰ সৈতে খেলা।
• আনৰ সহায় নলোৱাকৈ কাপোৰ পিন্ধা।
• সাধাৰণ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়া।
• ৫-১০ টা বস্তু গন্তি কৰা।
• নিজে হাত ধোৱা।

মন কৰিবলগীয়া বিপদ স্ংকেতসমূহ

• খেলোতে সিহঁতে কি ভাও লয় মন কৰিব। শিশু যদি ভয়াতুৰ, খঙাল বা হিংসুক, তেন্তে এইবোৰ আবেগিক সমস্যা বা আনৰ দ্বাৰা অপ-ব্যৱহাৰৰ লক্ষণ।

স্বাস্থ্য আৰু দীৰ্ঘজীৱন