মছন্দৰীৰ ঔষধি গুণ :

মছন্দৰীক যদিও শাক বুলি কোৱা হয়-লাই, পালেঙৰ দৰে ভাজি খোৱা নহয়। মাছৰ জোলখন মছন্দৰীৰ পাতেৰে ৰান্ধিলে খাবলৈ বৰ সুস্বাদু হয়। খাদ্যৰ গুণতকৈ মছন্দৰীৰ পাতত ঔষধি গুণহে বেছি। পেটৰ অসুখ হ’লে মছন্দৰীৰ পাত পিটিকা কৰি খালেই উপশম পোৱা যায়।

মছন্দৰীৰ পাত ছিঙিলেই বা পটাত বটিলেই এটা বিশেষ গোন্ধ ওলায়। এই গোন্ধ যদি কাৰোবাৰ নাকত সোমায় ঔষধি শাক বুলি ক’লেও খাবলৈ টান পায়।

গৱেষকে মছন্দৰীৰ পাত গৱেষণাগাৰত বিশ্লেষণ কৰি পাইছে যে এই পাতত বহু পৰিমাণে ভিটামিন এ আৰু কেলছিয়াম আছে। কাৰ্ব’হাইড্রেট, প্ৰ’টিন, চর্বি আৰু আইৰণ আদি কম পৰিমাণত উপলব্ধ।

গৱেষকৰ মতে, শ্বাস-প্রশ্বাসত কষ্ট পালে মছন্দৰীৰ পাত সিজাই নিমখ, জালুক আদি সানি খালে শ্বাস-কষ্টৰ পৰা উপশম পাব পাৰি। তদুপৰি ব্ৰংক’নিউমোনিয়া ৰোগত মছন্দৰীৰ পাত অতি মহৌষধ। সাধাৰণ পেটৰ অসুখৰ উপৰি তেজ গ্রহণী, পেট কামোৰা আদি ৰোগতো মছন্দৰীৰ পাত পানীত সিজাই খালে ভাল কাম কৰে। পানীখিনিও খাব লাগে। গৱেষকৰ মতে, মছন্দৰীৰ পাতৰ জোল নিউমোনিয়া আৰু জ্বৰৰ উত্তম পথ্য।

গতিকে এনে ঔষধি গুণসম্পন্ন গছজোপা আপোনাৰ বাৰীত লগাবলৈ হেলা নকৰিব। বাৰিষা গছজোপা মাটিত লহপহকৈ বগাই ফুৰে। বালিচহীয়া মাটি হ’লেতো কথাই নাই। অৱশ্যে শীতকালত মছন্দৰীৰ পাত সৰু সৰু হয় আৰু পাতৰ ৰঙো সলনি হয়। দেখা গৈছে যে, এবাৰ মছন্দৰীৰ গছ মাটিত লগালে কাহানিও মৰি নাযায়।

লিখক: ডঃ পবিত্ৰকুমাৰ পাটোৱাৰী, অসম বাণী।